در ترکیه قرنطینه ام ، رونالدو الگوی ورزشی من است - نقد و بررسی کالاهای دیجیتال

به گزارش نقد و بررسی کالاهای دیجیتال، گلنوش خسروی دختر 19 ساله فوتبال زنان ایران سال گذشته حضور در لیگ ترکیه را تجربه کرد. خسروی بر خلاف سن و سال کمی که دارد اما به خوبی درک کرده است که لژیونر شدن بار سنگینی بر روی دوش او گذاشته و رفتارش نماد یک ایرانی در ترکیه است. خسروی نوروز 98 را در قرنطینه خانگی حضور دارد. مشروح گفتگوی عیدانه خسروی با خبرنگاران را در ادامه می خوانید؛

* هیچ چیز ماندگار نیست

سال 98 اتفاقات تلخ و شیرین بسیاری به همراه داشت اما در پایان هر سختی و شادی که بود، پشت سر گذاشتیم. هیچ چیز ماندگار نیست. تنها چیزی که ماندگار است، خدایی است که دست مرا در غم ها و شادی ها گرفت و تا اینجا کشاند. سال 98 برای من این گونه به اتمام رسید.

* لژیونر شدن اتفاق خوب 98 بود

سال جدید را با امید به خدا شروع می کنم. تلخ ترین اتفاق زندگی و ورزشی ام در سال گذشته، درگذشت یکی از مربیان عزیزم و عمویم بود. شیرین ترین اتفاقی که برایم رخ داد، حضور در لیگ اروپا و تجربه جدیدی از فوتبال دنیا بود. لژیونر شدن یکی از اتفاقات خوب در سال 98 برایم بود. لژیونر شدن یکی از اتفاقات خوب رخ داده در زندگی ام بود اما به هر حال لژیونر شدن و ورود به فوتبال و زندگی حرفه ای سخت است چرا که تا سختی نکشیم، به شیرینی و لذت نخواهیم رسید.

* کرونا لیگ را نیمه تمام گذاشت

رقابت های لیگ برتر فوتبال زنان در ایران به دلیل شیوع ویروس کرونا نیمه تمام باقی ماند. در ترکیه نیز همین اتفاق رخ داد و بلافاصله پس از خبر شیوع ویروس کرونا، مسابقات لیگ و اردوهای تیم ملی در اروپا و ترکیه تعطیل شد.

* برای حرفه ای تر شدن زندگی می کنم

همیشه در زندگی ام خواسته ام تا گلنوشِ بهتری از روز قبل باشم. هر روز سعی می کنم بهتر و حرفه ای تر زندگی می کنم. با خودم می گویم گلنوش اگر امروز روز آخر زندگی ات بود، باز هم همین کارها را تکرار می کردی؟ به همین دلیل سعی می کنم شب ها هنگام خواب از روزم نهایت لذت را برده باشم و راضی به رختخواب بروم.

* فوتبال دنیا تحت الشعاع ویروس کرونا است

در سال 99 برای مردم ایران و دنیا آرزوی آرامش و سلامتی دارم. همانطور که می دانید فوتبال دنیا تحت الشعاع ویروس کرونا قرار گرفته و به حالت تعطیل درآمده است. در حال حاضر هیچ فعالیتی نداریم. امیدوارم هر چه سریع تر زندگی به روال عادی خود بازشود. شغل و فکرم فوتبال است و طبیعی است که اهدافم پیروزیت و پیشرفت در این رشته باشد. امیدوارم با حضور در تیم های بهتر و سطح دنیای بالاتر، تجارب بیشتری کسب کنم و پیروز شوم.

* در خانه بمانیم

شیوع ویروس کرونا در ایران زودتر از ترکیه رخ داد. به همین دلیل زمانی که از قرنطینه خانگی در ایران صحبت می شد، حرف زدن درباره آن برایم راحت تر بود اما اکنون که در ترکیه نیز همین شرایط حکمفرما است، روزهای سختی را می گذرانم. در حال حاضر نه تنها زندگی خودمان در دستانمان است بلکه آرامش و زندگی مردم دنیا نیز وابسته به ما می باشد. حس مسئولیت ما وابسته به اقدامی است که انجام می دهیم و کوچک ترین اقدام این است که در خانه بمانیم. قبول دارم که سخت است.

* به روزهای خوب امید داشته باشیم

حدود 9 ماه از خانواده ام دور بودم و دوست داشتم تعطیلات نوروز به ایران بازگردم و حتی برای یک هفته در کنار خانواده باشم اما به هر حال این اتفاق رخ داد. باید به خدا امید داشته باشیم و ناامید نشویم. زندگی همیشه بر وفق مراد نیست و سختی های خاص خود را دارد. نباید به روزهای بد نگاه کنیم بلکه باید به روزهای خوب امید داشته باشیم. ما روزهای سخت تر از این را پشت سر گذاشته ایم چرا این روزها را شکست ندهیم؟ به همه پزشکان و پرستاران که در خط مقدم مبارزه با کرونا شب و روز در حال جنگیدن هستند، خدا قوت و خسته نباشید می گویم.

* مادرم‬ در ایران تنها است

شاید باور نکنید من هم اکنون در خانه خودم اجازه بیرون رفتم ندارم، تمام موارد بهداشتی را برایم فراهم کرده اند و اجازه خروج نمی دهند. حتی تلویزیون نیز خراب شده بود و هیچ تفریحی نداشتم. من در خانه تنها هستم و مادرم نیز در ایران مثل من تنها است. بیشتر اوقات با مادرم تصویری صحبت می کنم. کاری نمی توان انجام داد. خدا را دارم، تنها نیستم و به او ایمان دارم.

* برای خروج از بحران باید حس مسئولیت داشت

برنامه ای برای تعطیلات نوروز ندارم چرا که در ترکیه خبری از عید نیست اما برای مردم ایران ناراحت هستم. تمام دلخوشی مردم ایران، عید نوروز و لحظه تحویل سال بود تا به مسافرت بروند و خستگی یک سال پر از تنش را بیرون کنند اما با این اوضاع، شرایط تغییر کرده است. باید تحمل کرد و این سختی را گذراند. برای رسیدن به سلامتی و خروج از بحران، باید در خود حس مسئولیت ایجاد کنیم.

* دنیا بی رحم است

مردم تمام توصیه ها و رعایت نکات بهداشتی را می دانند و نباید از خانه خارج شوند. این را نیز بدانند که دنیا خیلی بی رحم است و انسان را زمین می زند؛ اگر اجازه دهیم در همین شرایط ما را نگه خواهد داشت. روزهای سخت در گذر هستند و برای ماندن نمی آیند. باید تحمل کنیم و به امید روزهای بهتر باشیم.

* اهداف بزرگی در ذهن دارم

هدف های بزرگی در ذهن دارم. نمی خواستم که فقط لژیونر شوم. مردم تقریباً مرا می شناسند. هر بازیکنی آرزوی لژیونر شدن دارد که من به این هدف رسیدم. سقف آرزوی من این نیست بلکه با توکل به خدا، می خواهم گام های محکم تری بردارم. آرزوی فوتبالی ام رسیدن به درجات بالا در فوتبال است. در زندگی شخصی، سلامتی خودم، عزیزانم و مردم در سراسر دنیا را می خواهم. بزرگترین نعمت سلامتی است و هدیه ای که فرد از خداوند دریافت می کند.

* 98 تلفیقی از تلخی و شیرینی بود

سال 98 خوبی و بدی بسیاری به همراه داشت اما گذشت و به خاطرات پیوست. اسم خاصی نمی توانم برای سال 98 انتخاب کنم چرا که تلفیقی از تلخی و شیرینی بود. امیدمان به سال جدید است.

* لژیونر شدن بار سنگینی دارد

لژیونر شدن حس خوبی دارد؛ اینکه تو را به عنوان لژیونر می شناسند اما از سوی دیگر، بار سنگینی را بر روی شانه هایم حس می کنم. باید در سطح بالایی بازی کنم تا نمونه ای از بازیکن خوب ایرانی باشم و انگیزه ها را برای جذب بازیکنان ایرانی بیشتر کنم. این تأثیر بسیاری دارد و باعث باز شدن راه برای سایر بازیکنان می شود. همچنین سبک زندگی من در اینجا بسیار مهم است؛ نمی توانم هر جور که می خواهم زندگی کنم. به هر حال انسان ها رفتار و کارهای خاصی انجام می دهند اما من با توجه به شرایطم نمی توانم هر کاری که می خواهم انجام دهم چرا که سبک زندگی و طرز رفتار م، نماد ایرانی بودنم نزد مردم ترکیه است و این کار را برای من سخت می کند.

* رونالدو الگوی زندگی شخصی ام است

الگوی ورزشی خاصی ندارم. هر آدمی می تواند الگوی ورزشی خودش باشد. به سختی هایی که در گذشته می گذرانیم نگاه کنیم، می توانیم از آنها درس بگیریم اما در زندگی شخصی، کریستین رونالدو الگوی من است چرا که او هیچ وقت از تلاش کردن دست بر نمی دارد و هر روز در تلاش است.

* مسائل در برخورد با افراد سخت حل می شوند

از همه مردم می خواهم محکم و قوی باشند، پایان شب سیه که می گویند، همین است. مطمئن باشید که مسائل زمانی حل خواهد شد که با افراد سخت برخورد کند. یک بوکسور مهم نیست چقدر ضربه های محکمی بزند، بلکه مهم این است که زیر ضربه های محکم دوام بیاورد. هر چقدر انسان قوی تر باشد، بسیار حائز اهمیت است. تمام انسان ها روزهای سخت را خواهند داشت. انسانی پیروز است که قوی باشد. بیایید به امید روزی باشیم که بار دیگر دور همدیگر خواهیم نشست، از خاطرات این روزها صحبت می کنیم و از پیروزی مقابل کرونا حرف خواهیم زد. اینکه هیچ چیز ما را از پا نخواهد انداخت. از رسانه ها هم تشکر می کنم و امیدوارم سال آینده گزارش های شاد و خبرهای خوب به دور از درد، رنج و کرونا را منعکس کنید.