چرا اقامتگاه بومی در شهرها نباشد؟، رقیب هتلداران نیستیم - نقد و بررسی کالاهای دیجیتال

به گزارش نقد و بررسی کالاهای دیجیتال، اکبر رضوانیان عضو خوشه سار اقامتگاه های بوم گردی و مالک خانه نقلی در کاشان درباره اظهارات رئیس اتحادیه هتلداران استان اصفهان که از حضور این اقامتگاه ها در شهرهای گردشگری ابراز نارضایتی نموده بود به خبرنگاران گفت: هر یک از گردشگران مطابق با سلایق خود سفر می نمایند، همه توریست های خارجی که به کاشان می آیند صرفا فقط به هتل نمی فرایند. توریست های ایران غالبا فرهنگی هستند. توریست فرهنگی نیز به دنبال داشته های فرهنگی می شود که معماری، سنت و آداب و رسوم بخشی از آن است. آنها دنبال چیزی نمی گردند که خودشان بهتر از آن را در کشورشان دارند. این به منزله نقد هتل نیست. هتل هم مخاطب خاص خودش را دارد.

وی گفت: بهتر است به جای اینکه فقط نظرمان را بدهیم، اجازه بدهند کار کارشناسی انجام شود. نزدیک به سه سال از همه کارشناسان کمیته طبیعت گردی و اداره کل استانداردسازی و فعالان در این حوزه نظرخواهی انجام گرفت. حتی در آیین نامه اقامتگاه های بوم گردی، این مراکز درجه بندی شده اند ولی بعضی از دوستان می گویند اقامتگاه بوم گردی در تاسیسات گردشگری نداریم. این به ضعف ساختاری سازمان میراث فرهنگی برمی شود، چون باید سریعتر آیین نامه را قانونمند نموده و به تاسیسات گردشگری دیگر ارسال نمایند.چه بخواهیم یا نه، بعضی از خانههای محلی در شهرها و روستاها شکل گرفته اند که در راستای ارتقای فرهنگ بوم گردی فعالیت می نمایند. اکنون متولی دولتی باید آنها را ساختارمند کند. وقتی این اتفاق بیفتد بسیاری از مسائل ما حل می شود.

چرا اقامتگاه بومی در شهر نباشد؟

رضوانیان بیان نمود: معیار ما در شهر و روستا چیست؟ جمعیت روستای گرمه تا 10 سال پیش بسیار کم بود اما اکنون این جمعیت رشد نموده و به هزار نفر رسیده است. این رشد جمعیت به خاطر وجود اقامتگاه های بومی در این روستا بود. اگر این فعالیت ادامه داشته باشد، جمعیت به حدی می رسد که به روستای گرمه، شهر می گویند. چرا موضوع دیگری را به موضوع بی ربط پیوند می دهیم. شهر و روستا نمی تواند معیاری برای فعالیت باشد. تاسیسات بوم گردی وجود دارد و مطابق با آیین نامه فعالیت می نمایند. آیا در این آیین نامه گفته اند که نباید چنین تاسیساتی در شهر وجود داشته باشد؟

وی اضافه نمود: اگر کسی بتواند در عودلاجان یا میدان حسن آباد تهران اقامتگاه بومی برای شهر ایجاد کند، اشکالی دارد؟ چه مسئله ای است که اقامتگاههای بوم گردی مامن حفظ اصالت های بومی ما شوند؟ شهرها در حال گسترش و از دست دادن هویتشان هستند. اتفاقا باید سازمان میراث فرهنگی از ما دفاع کند که در حفظ اصالت ها می کوشیم.

رضوانیان بیان نمود: چگونه است که سرمایه دار می تواند در بافت روستایی هتل پنج ستاره ایجاد کند، اما ما می گوییم در شهر نمی توان اقامتگاه بومی ایجاد کرد. غالبا اتفاقات گردشگری و تاسیسات مدرن زمانی رخ می دهد که فعالیت های بومی به موفقیت رسیده باشند. نمونه آن هتل بالی خور است که وقتی متوجه شدند در این منطقه گردشگر زیاد تردد می نماید، اقدام به ساخت هتل کردند. تا همین چند سال پیش به ما می گفتند مگر توریست خارجی آبگوشت یا کوکوی سبزی می خورد که شما در این خانه ها چنین غذاهایی را به گردشگران می دهید، اما اکنون می بینند بیشتر گردشگران ما توریست های خارجی هستند که اتفاقا از این سنت ها و غذاها استقبال می نمایند. اگر تجربه اقامتگاه های بومی خطا است، چرا بیشترین توریست خارجی را ما جذب نموده ایم؟

اقامتگاه های بومی تقابلی با تاسیسات مدرن ندارند

وی در واکنش به اینکه بعضی از افراد اعلام نموده اند باید اقامتگاههای بوم گردی تحت نظر اتحادیه های هتلداری فعالیت نمایند، گفت: کدامیک از اتفاقات هتل در خانه های بومی می افتد که زیر نظر اتحادیه های هتلداری قرار داده شوند؟ در اقامتگاه های بوم گردی یک خانه محلی با حفظ اصالت های خود به اقامتگاه تبدیل شده است که زیرساخت های اولیه را نیز دارد و بستری برای آرامش توریست ایجاد می نماید، ولی هیچ وقت به هتل تبدیل نمی شود، هر چند که اکنون هتل های 4 و 5 ستاره ما نیز دارای ستاره های واقعی نیستند ولی به هر حال آنها را تشکیل داده ایم.

وی اضافه نمود: اقامتگاه های بومی هتل نیستند، ما هم هتل دار نیستیم؛ بنابراین گفتیم اگر بخواهید ما را تحتنظر اتحادیه های هتل داران قرار دهید، خودمان در خانه هایمان را می بندیم. همه اقامتگاههای بوم گردی در عرصه توسعه پایدار فعالیت می نمایند و مشارکت جامعه محلی را در نظر می گیرند. هویت های بومی برای ما مهم است. هیچ کدام از این اقامتگاه ها تقابلی با تاسیسات مدرن ندارند چون هر کدام از آنها مخاطب خاص خود را دارند. ضمن اینکه تمام آنها در چارچوب قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت می نمایند و باید مجوز و نامه هایی از ادارات مختلف داشته باشند. در این میان سازمان میراث فرهنگی نیز باید نقش نظارتی خود را ایفا نماید.

مالک خانه نقلی گفت: اینکه اقامتگاه ها را در کنار مفهوم خانه مسافرها قرار دهیم، فرافکنی است. کلید به دست ها ربطی به اقامتگاه های بومی ندارند، کدامیک از فعالان اقامتگاه های بوم گردی سر خیابان ایستاده و کلید به دست به دنبال مسافر می گردند؟ ما از واژه مهمان استفاده می کنیم نه مسافر؛ چون تاکید ما بر مهمان نوازی ایرانی است، چه مهمان ما توریست خارجی باشد چه داخلی. همه اقامتگاههای بوم گردی در مجموع 500 نفر ظرفیت دارند، اما یک هتل 4 ستاره 250 تخت دارد. مگر اقامتگاههای بوم گردی چقدر می توانند در عرصه رقابتی رقیب هتل داران باشند؟